‘Normaal’ zou De Lachende Javaan aan de Frankestraat in Haarlem tot en met eerste paasdag bomvol zitten. Nu zijn de deuren al geruime tijd gesloten. Wat speelt er zich momenteel achter die deuren af? Hoe gaan ze binnen dit familiebedrijf om met de coronacrisis? En zou er nog wat te lachen vallen? We vroegen het Frans Helling, die samen met zijn twee broers al 35 jaar eigenaar is van dit bekende familierestaurant.
‘Corona overvalt ons, hoe we ermee omgaan niet.’
‘Coronacrisis? Ik zie volop kansen!’ Frans Helling gaat ons vanaf de zijingang van het restaurant voor de eetzaal in. Waar anders de tafels prachtig gedekt klaarstaan voor de komende gasten, lijkt het nu wel of er een bom ontploft is. ‘We zijn een beetje aan het opknappen. Nou ja, best een beetje boel eigenlijk. Dit wilde ik al zo lang, maar als je continu in een werkflow zit, lukt dat niet. En nu wel, wat een zegen!’
Hetzelfde schuitje
De Lachende Javaan is een begrip in Haarlem en viert dit jaar haar 35-jarig jubileum. Gooit corona dan geen roet in het zalige Javaanse eten? ‘Nee hoor, als wij straks weer opengaan, bieden wij onze gasten weer een totaal nieuwe sfeer. Ik heb nog zoveel plannen, nieuwe meubels, een boek schrijven, lezingen geven, exposities organiseren… Voor het uitvoeren van al mijn ideeën mag corona wel tot het eind van het jaar duren! Maar voor mezelf en mijn omgeving natuurlijk niet. Ook al bevinden we ons in de luxepositie dat we in onze eigen panden werken en wonen, ook wij kunnen dit niet eeuwig volhouden. Als ondernemers en als burgers zitten we allemaal in hetzelfde schuitje. Misschien is de tijd nu rijp om iedereen dat basisinkomen te geven.’
Denk diep na over de post-coronatijd
Tijdens het verbouwen van het familierestaurant is Frans in zijn hoofd volop met de toekomst van zijn onderneming bezig. ‘Het is nu zaak om na te denken, echt diep na te denken over de post-coronatijd. Al kan niemand in de toekomst kijken, het zal niet meer zijn zoals het was. Dus bereid je erop voor. Voor ons betekent dat bijvoorbeeld veel ‘groener’ gaan denken. De Indonesische keuken leent zich bij uitstek voor vegan gerechten. Daar heb ik al veel ideeën over. Daarnaast zal het echt nog wel een tijd duurt voor we weer dichter bij elkaar mogen komen dan die anderhalve meter. Want zo lang er geen medicijn of vaccin is en niet iedereen getest wordt, blijft besmetting een bedreiging. We hebben gelukkig veel ruimte in de zaak, misschien moeten we beneden gewoon alle tafels eruit gooien en het heel anders gaan opzetten. Daar denk ik nu over na.
Culinair op reis
Het lijkt wel of Frans alleen maar coronakansen ziet. Hoe kan dat? ‘Ik realiseer me dat wij niet direct in financiële nood verkeren. Dat helpt enorm, maar het heeft denk ik ook te maken met de manier waarop we onze business runnen. Al vanaf het begin wilde ik de Indonesische keuken verbinden met kunst en cultuur. Wij zijn geen restaurant, wij zijn al 35 jaar culinair op reis. Tegenwoordig heet dat ‘beleving’. Door mijn gekozen pad te volgen, krijg ik veel kansen en mogelijkheden. Zo heb ik in de loop der jaren de grootste collectie van antieke Indonesische affiches verzameld en mede daardoor een groot netwerk in de kunst opgebouwd. Dat opent weer andere deuren die weer nieuwe mogelijkheden geven. Vandaar dat ik me misschien niet laat belemmeren door corona, hoe ernstig de situatie ook is. Ik vertrouw erop dat het ons – naast alle angst, pijn en verdriet – veel moois zal opleveren. Corona overkomt ons, hoe we ermee omgaan niet. Dus als we nu de kans krijgen om het anders te doen, zaken anders te organiseren, laten we het dan goed doen. En blijf lachen, ook al voelt het soms anders.’
Anderhalve Meter Sessies, publicatiedatum 10 april 2020. Anderhalve Meter Sessies is een serie korte interviews met Haarlemse ondernemers ten tijde van corona, gemaakt voor het facebookplatform Ondertussen in Haarlem
